W roku 1912 Londyn pogrąża się w chaosie. Napięcie w organizacji sufrażystek sięga zenitu, jednak dla Frankie George, młodej dziennikarki z Fleet Street, najpoważniejszym problemem jest przetrwanie w brutalnej branży prasowej. Kiedy redakcja zleca jej przeprowadzenie wywiadu z cyrkową akrobatką Ebony Diamond, zafascynowana Frankie podąża w ślad za nią do sklepu z gorsetami Fabryka Klepsydr, który skrywa niejeden mroczny sekret. Wkrótce Ebony Diamond znika w tajemniczych okolicznościach podczas występu, zaś Frankie zostaje wciągnięta w świat oszustw, modnych felietonistek, fetyszystów, sufrażystek i cyrkowych dziwadeł. Jak zniknęła Ebony, kogo się obawiała i co dzieje się za drzwiami tajemniczej „Fabryki Klepsydr”? Od redakcji informacyjnych Fleet Street po salony londyńskiej socjety, zaginiona Ebony Diamond prowadzi Frankie śladem mordercy, który wciela w życie niewyobrażalny plan... Kryminalna intryga toczy się w cieniu walki kobiet o prawa wyborcze. Nierówność społeczna długo była ignorowana przez opinię publiczną i dopiero działalność sufrażystek pozwoliła po latach przedefiniować pojęcie obywatelstwa i wprowadzić powszechne prawa wyborcze. A walka nie była łatwa, bo wiele kobiet w tamtym czasie nie do końca zdawało sobie sprawę z potrzeby jej podejmowania – zdarzały się głosy: „Cóż, one wszystkie mają nierówno pod sufitem. Komu potrzebne prawo głosu? Za chwilę będą chciały, żebyśmy zasiadały w tym nudnym parlamencie, który cuchnie mężczyznami” czy też: „Jedyne prawo kobiety to pozycja na lewo od mężczyzny”. Niektóre z walczących kobiet opowiadały się za obywatelskim nieposłuszeństwem czy też lobbingiem członków parlamentu. Pani Muskett, jedna z bohaterek książki, mówi tak: „stoję przed Wysokim Sądem jako matka czworga dzieci, dwóch chłopców i dwóch dziewczynek, które zostaną wychowane jako równe sobie. Kobiety płacące podatki pracują w gorszych warunkach niż górnicy. Ma pan tylko jeden, męski punkt widzenia, ale to społeczeństwo składa się z mężczyzn i kobiet. Zmuszono nas do tego i posuniemy się jeszcze dalej, proszę zapamiętać moje słowa. To wszystko, co mam do powiedzenia w tej sprawie”. Bardziej bojowe działaczki decydowały się na drogę prowokacji i przemocy, nawet, gdy ich działania prowadziły do więzienia lub śmierci. Jak powiedziała najbardziej znana aktywistka, Emmeline Pankhurst, „argument w postaci rozbitej szyby to najcenniejszy dziś argument w polityce”. Niezależnie od drogi, którą obrały, to dzięki ich determinacji, politycznemu zawzięciu i nowoczesnemu podejściu, ostatecznie wygrały. Lucy Ribchester pisze: „Sufrażetki wszystko zmieniły w Scotland Yardzie. Teraz to przestępcy patrzyli z wyrzutem podczas aresztowania, a z ławy oskarżonych wołali «hańba» do funkcjonariuszy”. Kobiety, które dotychczas były uznawane za gorsze i były trzymane z dala od spraw politycznych, mogły w końcu wyrażać swoją opinie na równi z mężczyznami”. (Rec. Wydawn.)