Zgodnie z przyjętymi w Polsce zasadami, kwalifikowanie spawaczy obejmuje ich szkolenie i egzaminowanie, zarówno z wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych w zakresie spawania poszczególnych rodzajów materiałów przy użyciu określonych metod. Zasady te są opisane w pierwszym zeszycie serii wydawniczej Podręcznik spawania – zagadnienia ogólne, zawierającym informacje niezbędne w nauczaniu każdej metody spawania. Zdarza się, że osoba szkolona w zakresie spawania stali ferrytycznych (niestopowych, niskostopowych i średniostopowych) metodą TIG posiada już kwalifikacje potwierdzone zdanym egzaminem z innego procesu spawania. Wówczas szkolenie teoretyczne może trwać tylko 8 godzin i obejmować tylko zagadnienia dotyczące spawania procesem oznaczonym numerem 141 (TIG), zawarte w niniejszym podręczniku. Jeśli natomiast szkolenie w spawaniu stali ferrytycznych metodą TIG jest pierwszym szkoleniem spawalniczym, to nauczanie teoretyczne powinno obejmować również materiał zawarty w Podręczniku spawania – zagadnienia ogólne. Zeszyt 1. Liczba godzin pełnego szkolenia jest wtedy oczywiście większa. W tym zeszycie szczegółowo scharakteryzowano tylko spawanie metodą TIG stosowane do ferrytycznych stali konstrukcyjnych niestopowych, niskostopowych i średniostopowych ujętych w grupach materiałowych od 1 do 6 oraz 11 wg Raportu Technicznego CR ISO 15608. Spawanie metodą TIG stali wysokostopowych (głównie nierdzewnych), występujących w grupach materiałowych od 7 do 10, będzie treścią Podręcznika spawania stali nierdzewnych. Zeszyt 4. Zamieszczono tu również informacje na temat spawalności poszczególnych grup stali ferrytycznych, technologii ich spawania, przygotowania złączy oraz niezgodności spawalniczych charakterystycznych dla metody 141. Scharakteryzowano też urządzenia stosowane do spawania tą metodą.