SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna w Gorlicach

4 results

Book

In basket

rate

Dworzanin polski : rozmowa o elekcyey i Dzieje w Koronie Polskiej Łukasza Górnickiego w wyborze. - Warszawa : E. Wende i S-ka ; Poznań : M. Niemierkiewicz ; Łódź : Ludwik Fiszer, 1919 (Kraków : Drukarnia Narodowa). - [4], 190 stron ; 19 cm.

(Wendego Biblioteka Klassyków[!] Polskich)

Author

Górnicki Łukasz (1527-1603) Autor Drzewiecki Konrad (1871-1922) Redakcja

Form of Work

Książki Literatura faktu, eseje, publicystyka

Subject

Obyczaje i zwyczaje Savoir-vivre Dwór (grupa osób) Kultura Polska

Genre/Form

Publicystyka

Domain

Styl życia, moda i uroda Historia

Na okładce tytuł serii: Bibljoteka Klasyków Polskich / red. K. Drzewiecki.

Zwierciadło Łukasza Górnickiego, będące parafrazą traktatu "Il cortegiano" Baltazara Castiglione. Dzieło ma postać dialogu znamienitych postaci: Wojciecha Kryskiego, Stanisława Maciejowskiego, Andrzeja Kostki, Aleksandra Myszkowskiego, Jana Dreśniaka, Stanisława Wapowskiego, Stanisława Bojanowskiego i Stanisława Lupy Podlodowskiego (ojca żony Jana Kochanowskiego. Te osobistości na kartach Dworzanina polskiego spotkały się w 1549 roku w rezydencji biskupa Samuela Maciejowskiego w podkrakowskim Prądniku (w oryginale był to dwór Guidobalda Montefeltro w Urbino). Z ich rozmów wyłania się wizerunek idealnego dworzanina, łączącego pochodzenie i maniery z wykształceniem, powściągliwością i honorem.

available only on site

This item is available in one branch. Expand information to see details.

Czytelnia główna

Copies are only available in the library: sygn. 3039-S (1 egz.)

Book

In basket

rate

Po ślubie : powieść / Artur Gruszecki. - Kraków : G. Gebethner i Sp. ; Warszawa : Gebethner i Wolff ; Poznań : M. Niemierkiewicz, 1917 (Kraków : D. E. Friedlein). - [4], 311 stron ; 20 cm.

Author

Gruszecki Artur (1852-1929) Autor

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura polska

Subject

Ślub i wesele Rodzina Relacje międzyludzkie

Genre/Form

Powieść Powieść obyczajowa

Przed lustrem w sypialnym pokoju, gdzie stały dwa łóżka jeszcze niezasłane, pani Romana Winecka kończyła czesanie, fryzowanie i modne upinanie bujnych, ciemnych włosów. Wpatrywała się w lustro, badając z krytycznem niezadowoleniem nieliczne piegi, które jej zdaniem szpeciły białą cerę twarzy i postanowiła przy pierwszej sposobności poradzić się w aptece i kupić jakiś środek przeciw piegom. Twarz jej młoda i świeża miała w chwili badania swej cery wyraz przyjemnego zainteresowania. Białymi, trochę grubymi palcami wpięła we włosy ozdobny grzebień; przyjrzała się sobie z profilu, oczyściła konchę uszną z naleciałości pudru i bacznie przyglądała się białym zębom i ładnej, okrągłej szyi. Z zadowoleniem sprawdziła, że ma ładniejsze czoło i szyję, aniżeli jej przyjaciółka, Natalcia. Ąch, te piegi! I jaka to niesprawiedliwość losu! Natalcia blondynka, a chociaż z reguły każda blondynka powinna mieć piegi Natalcia ich niema! Natomiast ona szatynka, a z każdem nastaniem wiosny, zjawiają się piegi! Wczoraj było ich tylko dziesięć, a dziś już szesnaście! Z pewną zazdrością pomyślała, że zapewne gdzieś istnieje kraj bez wiosny i lata i gdyby tam mieszkała nie miałaby piegów. W sąsiednim domu zegar ze zgrzytem zaczął wydzwaniać godzinę. Liczyła uważnie. Zegar wydzwonił jedenastą. Poruszyła się niespokojnie, jeszcze raz spojrzała w lustro i wstała z krzesła szepcąc: — Boże! Tak późno! (Fragment tekstu)

available only on site