Wydawałoby się, że można albo napisać podręcznik programowania, albo rozprawę o perspektywach sztuki i humanistyki w zmieniającym się świecie technologii komputerowych - żadne połączenie tych dwu pól nie jest możliwe. Ale tak jak w przypadku innych książek Nicka Montforta - tych, które napisał sam, oraz tych, których był współautorem - wyjściowy koncept jest ryzykowny aż do brawury: połączyć to, co sprzeczne, nieprzystające, dla siebie wzajemnie obce. Programowanie i refleksja kulturowa mają nawzajem się uzupełniać. Programiści in spe mają zobaczyć w tym część nauki o sztuce, a artyści i badacze humanistyki - nauczyć się myśleć o swoich dyscyplinach za pośrednictwem narzędzi programistycznych. Tym sposobem humaniści zyskują podręcznik programowania od podstaw i inspirację do odważnej eksploracji swoich dziedzin. Czyżby trafiła się nam idealna książka na czasy kryzysu humanistyki? • • • Książka Nicka Montforta to podręcznik o programowaniu skierowany do humanistów, artystów i przedstawicieli zawodów kreatywnych. To książka do lektury, ale przede wszystkim do samodzielnej pracy na własnych urządzeniach. Czytelnik i czytelniczka znajdzie w niej rozdziały poświęcone grafice, animacji, dźwiękowi, tekstowi, statystyce, wizualizacji danych. Lektura obowiązkowa dla osób, które chcą się nauczyć programować, a nigdy wcześniej tego nie robiły. Montfort kładzie też nacisk na filozofię programowania. Dowodzi, że programowanie zmienia w humanistyce i sztuce perspektywę i pozwala artystom i humanistom podejść do interesujących ich zagadnień w nowy sposób. (Rec. Wydawn.)

Najnowsza książka Małgorzaty Lebdy zawiera wszystkie wiersze z trzech ostatnich tomów poetki: Granicy lasu (2013), Matecznika (2016) i Snów uckermärkerów (2018), za które autorka kolejno otrzymała wyróżnienia: Nagrodę Poetycką im. Krystyny i Stanisława Bednarczyków (za Granicę lasu), Nagrodę im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego ORFEUSZ i Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka (za Matecznik) oraz Nagrodę Literacką Gdynia (za Sny uckermärkerów). Zamknięcie trzech tomów w jednej książce podkreśla konsekwencję projektu tworzonego przez Lebdę, a także, jak pisze autorka posłowia, Paulina Małochleb: „ukazuje nie tylko obsesyjnie powracający stały repertuar tematów poetki, ale przede wszystkim ewolucję kobiecego podmiotu oraz stopniową, powolną, ale wyrazistą jednocześnie przemianę języka poetyckiego”. (Rec. Wydawn.)